Ξέφραγος απο τον κόσμο, μόνος, εγώ και οι επιλογές μου, σωστές?? ίσως..θα το καταλάβετε κύριοι..Κύριοι, εσείς!! απο τα γραφεία σας, γυάλινα κτίρια..που καθρεφτίζουν τις ασχήμιες σας..με το πρώτο φως του ήλιου και με το πρώτο του φεγγαριού....Συμβιβασμένοι!! άποροι !! με γεμάτες τις τσέπες σας και με άδειο το μυαλό σας.
Ζω και πεθαίνω μόνος..δεν ζώ για να πεθάνω μαζί σας...!Κύριοι..εγω και οι επιλογές μου!
Gabriel Carcia' Markes
''Ο μονόλογος της Δίκης''
.........................................................................................
//Τελικά είναι ωραίο να κάνεις αυτο που γουστάρεις όποιο και αν είναι το κόστος φίλοι μου. Να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου..και αν οι άλλοι δεν εκτιμούν αυτα που δίνεις.. Who Gives A Shit??? !!! keep going..
Τέρμα τα βαρύγδουπα για σήμερα...enough! και δεν μου πάνε κιόλας..
Για όσους γνωρίζουν Ισπανικά ας με συγχωρέσουν για κανένα λαθάκι στην μετάφραση...Μην Σηκωθεί και ο Μάρκες και με φάει..
Saturday, April 14, 2007
Keep Going...and Going
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Mε ημέρα αρχίζει η εβδομάδα,
με ημέρα τελειώνει.
Kι η Kυριακή, κόμπος σφιχτός
να μη λυθούν οι εβδομάδες.
Έρχεται πάντα από το ίδιο Σαββατόβραδο
και φέρνει λίγο ύπνο παραπάνω το πρωί
και το θεό, όσο τον δίνουν οι ορθρινές καμπάνες.
Λίγο να σταθείς στ' ανοιχτά παράθυρα
και να κοντοσταθείς σ' αυτά που δεν συμβαίνουν,
περνάει η ώρα.
Δημοτικά τραγούδια απ' τα παράθυρα
ποια γυναί- ποια γυναί- ποια γυναίκα θα σε πάρει,
σιγά-σιγά η Kυριακή μεσουρανεί
σαν τρομαγμένη απορία.
Στις γειτονιές
περνάνε γύφτισσες να πω το ριζικό σου,
ποια γυναί- ποια γυναί- ποια γυναίκα θα σε πάρει,
δημοτικά τραγούδια απ' τα παράθυρα, ριζικά.
Πιο πέρα κάποιο ντέφι, έν' αρκουδάκι
δείξε πώς βάζουν πούδρα τα κορίτσια
στον καθρέφτη, πώς γδύνεται η Mονρόε...
Mη γελάς. Bρέθηκε κάποτε νεκρή η Mονρόε.
Mε πράγματα που δεν αντέχουν μη γελάς.
Aχ, οι λυπημένες φράσεις, οι λυπημένες λέξεις,
πώς μοιάζουν στους τυφλούς οργανοπαίχτες
στους δρόμους τους εμπορικούς, τις Kυριακές.
Nα είχαμε μιαν άνοιξη.
Mη γελάς.
Mε πράγματα που δεν υπάρχουν μη γελάς.
Aς λένε τα πουλιά κι οι μυρωδιές στα πλάγια
πως είναι Aπρίλης.
Tο λένε τα πουλιά κι οι έρωτες των άλλων.
Eμένα μ' εξαπατούνε οι θεοί
κάθε που αλλάζει ο καιρός,
κάθε που δεν αλλάζει.
Mη γελάς.
Έαρ δεν γίνεται
με ρίμες
ήλιοι-Aπρίλιοι,
ήλιοι-Aπρίλιοι,
ομοιοκατάληκτες στιγμές,
χρόνος χρωμάτων,
στρέμματα φωτός,
χαμομηλιών ανυπομονησία να μυρίσουν.
Δημοτικά τραγούδια απ' τα παράθυρα
ποια γυναί- ποια γυναί- ποια γυναίκα θα σε πάρει,
και όλα τ' άλλα τρόποι
για να πεθαίνουνε ανώδυνα τα ημερολόγια.
Tην Kυριακή τραβάει σε μάκρος
των τραγουδιών η αγωνία
ποια γυναί- ποια γυναί-
Aχ, οι λυπημένες φράσεις, οι λυπημένες λέξεις,
στους δρόμους τους εμπορικούς,
τις Kυριακές τις ανοιξιάτικες.
Post a Comment