_Μούτο...? έλα ρε μούτο..είναι 4 Φεβρουαρίου..του 07 ρε..
άνοιξε την πόρτα και μπές..
_μην φοβάσαι..εδώ είμαι εγω.
κοίτα απο την χαραμάδα..Φως ρε, ζεστό σπίτι..αγκαλιά..
μπές και κάτσε, για πάντα..ζεστά.
// φοβάμαι...φοβάμαι πολύ_
κοίτα τον θεό κατάματα, κοίτα τους ανθρώπους,μίλα τους,μην τους αφήνεις_
και ο μούτος ένα βράδυ έσβησε..ήσυχα..πέθανε..
//Ξυπνήστε τον ρε μαλάκες ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
Ξυπνήστε τον να δεί-να μιλήσει!!
Ξύπνα μούτο μου...είναι 4 Φεβρουαρίου,
4 του 07 ρεεεεεεε.
DON' T _ Fly...Fly far away up to the clouds...
το φιλαράκι σου..
Wednesday, February 20, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
ξυπνησε το πρωί, απρόθυμα (όπως πάντα). Είχε κοιμηθεί λίγες μόνο ώρες, αλλά μετά από πολλούς μήνες, μόνος και ήσυχος. Το πρώτο δεν του άρεσε, για το δεύετρο έψαχνε μανιωδώς εδώ και καιρό. Έψαχνε στοχοποιόντας φίλους, γνωστούς, κατασκευάζοντας θεωρίες συνομοσίας. Ανησυχούσε πολύ βλέποντας την λογική να επιβεβαιώνεται σιγά - σιγά, μέρα τη μέρα. Ανησυχούσε καθώς αυτά που ένιωθε δεν μπορούσαν να αντικρούσουν τα γεγονότα. Ανησυχούσε, αφού καταλάβαινε ότι η νύχτα που θα κοιμηθεί ήσυχος -επιτέλους- πλησίαζε.
Δεν τον καταλάβαινε κανένας. Δεν τον ένοιαζε αυτό πολύ, καθόσον την έννοια του φίλου, χρόνια τώρα, την είχε απαγορέψει. Δεν τον ένοιζε ότι κανείς δεν ένιωθε την ανυσηχία του. Είχε ένα σκοπό και θα τον τελείωνε. με όποιο κόστος. Του είχε γίνει έμμονη ιδέα, υποψιαζότανε τον οποιοδήποτε συναντούσε στο δρόμο και του έρειχνε μία ματιά, σιγά - σιγά η εμμονή ρίζωσε στο μυαλό του, ώστε τα βράδια ξυπνούσε πολλές φορές, ακούγοντας ανύπαρκτες αναπάντητες. Εφτασε σε σημείο να τρέμει από νεύρα, να τρελένεται σχεδόν. Δεν τον ενοιαζε που δεν υπήρχε κάποιος δίπλα στην τρέλα του, παρά μόνο ότι ο Μούτος είχε πεθάνει πιά.
Ήσυχα και μόνος_
δεν εχει φιλαράκια.
Γύρισε το μαξιλάρι από την μεριά που δεν έχει όνειρα, καθώς αποφάσισε ότι ήταν η 20η φαβρουαρίου του 08 η μέρα που θα τα απαγόρευε, και κοιμήθηκε ήσυχα. Απογοητευμένος και μόνος.
Post a Comment